Sylwia Jaworska - pisze wiersze i prozę, publikowała m.in. w magazynach literackich: "Fabularie", "Pismo", "Afront", "Bliza", "eleWator", „Fraza” oraz Magazynie Materiałów Literackich „Cegła”. Publikacje w "artPapier”. Współpracuje z Afrontem.

Autorka arkusza poetyckiego "Ustawienia" (2019) oraz tomików poetyckich „Mistrzowskie Trójki” (2020 Biblioteka Śląska) ; „Echo serca” (2021 Biblioteka Śląska); „Pustynia” (2022 Biblioteka Śląska) oraz "Love Crimes" (2024 Biblioteka Śląska).

Paulina Owczarek - saksofonistka i improwizatorka. Gra na saksofonie altowym i

barytonowym. Zajmuje się głównie muzyką swobodnie improwizowaną.

Jest pomysłodawczynią Krakow Improvisers Orchestra, w której gra oraz dyryguje grupą

improwizujących muzyków. Obecnie współtworzy zespoły: WOO, samBar, Morświn, Cranky

Ego, Ute von Bingen, Figa.

Uczestniczyła w projektach krakowskiej sceny muzyki improwizowanej i eksperymentalnej

(Instytut Intuicji, Osobliwy Poniedziałek, Muzykoterapia, LabInt, Open Session) i w

performansach łączących improwizowany taniec i muzykę (human.error, KIO in Motion).

Angażuje się również w działania na styku muzyki improwizowanej i malarstwa, pantomimy,

filmu, poezji.

Grała m.in. w formacjach Stare Taśmy, OCHO, Tajny, HIQ, LANZA, Open House, Dust Mite

Paradise, Satoko Fujii Orchestra Berlin. Współpracowała z London Improvisers Orchestra,

krakowskim Teatrem Starym i Operą Krakowską.

Urodzony w roku, w którym Derrida opublikował „La Différance”(Różnica), co wyjaśnia, skąd się wzięły jego dekonstruktywistyczne ciągoty. Podaje się za poetę, prozaika, felietonistę, blogera i obywatela półświatka. Ale diabli wiedzą kto zacz, bo z wykształcenia to historyk, tyle że niepraktykujący; pracował za to w ponad dwudziestu innych zawodach, w tym m.in. jako statysta filmowy, ogrodnik i konserwator zieleni, pomocnik ślusarza, ratownik wodny, dziennikarz i redaktor, tragarz, nocny stróż, handlowiec, urzędnik i wystawiennik w galerii sztuki współczesnej. Znany z jeszcze bardziej specjalistycznych profesji, bo parał się również egzekucją długów pamięci i pocieszaniem strapionych egzegetów. Wydał dwanaście książek poetyckich, ostatnio: „Wmartwychwstąpienie” (Instytut Mikołowski 2023); kilka zbiorów opowiadań oraz powieści – np. „Zapolski” (Fundacja Kultury AFRONT 2020). Tłumaczony na języki: angielski, niemiecki i serbski.

Urodzony w 1955 roku w Lidzbarku Warmińskim, dzieciństwo spędził w Bieruniu Nowym na Górnym Śląsku, od 40 lat żyje i tworzy w Oświęcimiu w Małopolsce. W 1979 roku ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Rzeźby. Praca dyplomowa - ceramiczna płaskorzeźba pt. "Grecja" do dzisiaj jest wizytówką domu Artysty. Uczestnik wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych oraz plenerów artystycznych w Polsce.

Remigiusz Dulko od początku zawodowej działalności artystycznej tworzy w brązie - kontrolując osobiście każdy etap procesu tworzenia, od projektu po ostateczną obróbkę. Na szczególną uwagę zasługują rzeźby o tematyce erotycznej, ale i sakralnej. Wykonuje zarówno pomniki, rzeźby monumentalne, jak i płaskorzeźby, statuetki, medale oraz rzeźby użytkowe czy upominkowe. Ekspresjonizm w rzeźbie ma swoje wady i zalety. Bywa ciężki, toporny i ostry, ale w końcu to sztuka, którą po prostu trzeba odkrywać ciągle na nowo.