Nina Annabelle Märkl
"Mutations"
12 sierpnia (piątek) 2022
godz. 19:00
Galeria Epicentrum MOKSiR w Chełmku

Nina o swoich pracach:

Linia ewokuje przestrzenie - zagięcie w papierze zamienia dwuwymiarowy rysunek w strukturę przestrzenną.

Prace Niny Annabelle Märkl poruszają się na styku rysunku, instalacji i rzeźby. Rozmywają granice gatunków, tak jak figura i przedmiot rozpływają się w znakowy skrót, techniczny fragment w organiczne ciało, rozpoznanie w nierozpoznanie, figuracja w abstrakcję, bliskość w odległość. W swojej przepuszczalności tworzą przestrzeń, która w momencie przechylania oscyluje pomiędzy różnymi poziomami rzeczywistości.
Równoczesność rzeczy i ich pojawiania się oraz moment rozproszenia, związany z naszą percepcją w czasie cyfrowym, obserwujemy tu za pomocą środków analogowych.

Reprezentacyjny charakter przedstawienia, czyniąc elementy obrazowe rozpoznawalnymi, tworzy punkt styku dla percepcji. Tworzy poczucie znajomości, które idzie w parze z rozpoznawalnością przedmiotu lub fragmentu; jednocześnie inicjuje manewr odwracania uwagi, który odbiera pewność tego, co widziane, uwalnia to, co widzialne niemal niezauważalnie, usuwając z niego ziemię.
W swoich sceneriach Märkl projektuje kruche konstelacje, które kwestionują nawyki widzenia i percepcji, a jednocześnie rozkładają różne kąty obserwacji, jakby patrzyły przez kalejdoskop. Refleksje mnożą zarówno rzeczywiste struktury przestrzenne, jak i te sugerowane w rysunku, angażując widza i wciągając go w dialogiczną grę z możliwościami przestrzeni.

Instalacja łączy wpływy japońskiej reprezentacji z zachodnią tradycją malarską. Kaskada stworzeń poruszających się między archetypowymi motywami i momentami przejścia między człowiekiem a zwierzęciem definiują malowniczy krajobraz.
Wzajemne oddziaływanie abstrakcji gestów i bogatych detali wzmacnia ten punkt zwrotny. Postacie, jako quasi „daimony”, czyli towarzysze losu, są ambiwalentnymi aktorami w przepuszczalnym systemie bytów ożywionych i nieożywionych.
Niewielkie istoty rzeźbiarskie z czarnej, białej i różowej papierowej gliny tworzą modele konstelacji postaci. Można je również znaleźć w akwarelach, gdzie rozwijają zabawne interakcje i wariacje, przechodząc między walką a podejściem do czułości.

Podobnie widać serię odbitek (sucha igła) w połączeniu ze stalą do rysowania i pióra. Znajdują się na styku suchej igiełki, rysunku i obiektu, reprodukcji i unikalności. Poprzez składanie liniowych rysunków struktur przestrzennych, przełożenie na akwafortę i kontynuację rysunku tuszem, powstaje pole napięcia między rzeczywistą i możliwą przestrzenią w połączeniu z liniami pisaka i jego cieniami.